کد مطلب:280206 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:231
صداقت در ولایت
از جمله تكالیف انام، در غیبت امام (علیه الصلوة و السلام) دعا كردن است، كه خدای تعالی تو را از جمله ی موالیان و دوستان و شیعیان و ملتزمین ركاب آن حضرت (ارواحنا فداه) در رجعت و ظهور قرار دهد. چنان كه در عهدنامه ی گذشته خواندی كه حضرت صادق (علیه الصلوة و السلام) فرمودند خوانده شود. و از فقرات آن این بود:
اللهم فان حال بینی و بینه الموت الذی جعلته علی عبادك حتما مقضیا فاخرجنی من قبری مؤتزرا كفنی شاهرا سیفی مجردا قناتی ملبیا دعوة الداعی فی الحاضر و البادی...
باید در این دعوات صادق باشی نه كاذب، و به مجرد زبان بازی و عبارت پردازی نباشد. و حالت باطن تو به قسمی در این دعوی، و سایر دعواها و دعوات تو صادق باشد. چنانكه سید بن طاوس (قدس سره) در «كشف المحجه» به پسر خود محمد وصیت می نماید:
و از جمله ی آنها كه گفتم به بعض كسانی كه ادعای غلو در محبت آن حضرت می كرد، كه اگر بفرستد به سوی تو و گوید كه سطان بلد تو می دهد بعد از این روز، هر روزی هزار اشرفی. بعد سلطان بدهد به تو مستمری با تكرار هر روز تمام این مقدار را، و گوید بر تو حلال در زمان غیبت مهدی (علیه السلام). بعد بفرستد
[ صفحه 159]
به سوی تو مهدی (علیه السلام) و گوید من مرخص شدم در ظاهر شدنم، و آن عطا نبود به اذن من، و مستحق نیستی تو مگر با غایب بودن من، كدامیك دوست تر است پیش تو؟ آیا ظاهر شود و قطع نماید آن عطا را و حساب كند بر هر چه زیاد آید از مؤنه تو؟ و همین دو را قرار ده بین هر كه را كه زشت می داری و از مرتبه ی تو پست تر است، بین او و بین مهدی (علیه السلام) به این نسبت بسنج، ببین كدامیك را دوست تر می داری؟ طول عمر و غیبت مهدی (علیه السلام) و باقی بودن روزی هزار اشرفی در حق تو؟ یا تعجیل ظهور آن حضرت و بریدن عطا و حساب یومیه گرفتن تو و برگرداندن آنچه از او گرفته شد به دشمنان آن حضرت؟ بگو به من اختیار خود را. و گفتم به بعض برادران اینكه بعض رجال مهدی (علیه السلام) كسانیند كه می خواهند او ر ابرای آنچه خدا خواسته (جل جلاله)، چه آنكه به این شخص نفع رسان باشد آن حضرت یا نباشد در عاجله ی دنیا، و اختیار امر را به خدا واگذار كرده اند، و خود را به او تسلیم نموده اند.
حقیر گوید: چنانچه دارای این قسم از اعتقاد و اخلاص قلبی نباشی، باز هم نباید مایوس شوی و ترك این آداب و اعمال را نمائی. بلكه همواره از خدای تعالی مسئلت نمائی كه تو را در زمره ی آن اشخاص كه صاحب رضا و تسلیمند در امر حضرت حجت (ارواحنا فداه) قرار دهد، به زبان فقط هم، در صورت فقدان آن درجات از معرفت، اگر بتوانی در مقام دعا و ثنا و اظهار بندگی و چاكری برآئی: «در دل دوست به صد حیله رهی باید كرد»، شاید نورانیت این كلمات از توسلات و دعوات مأثورات و بیانات تاثیری در قلب تو نماید كه در فؤاد تو تاثیری بخشد و مراقبت معرفت و یقین و اخلاصت اندك اندك تكمیل شود: اطلبوا العلم ولو لغیر الله فانه ینجر الی الله.
[ صفحه 160]
اللهم فان حال بینی و بینه الموت الذی جعلته علی عبادك حتما مقضیا فاخرجنی من قبری مؤتزرا كفنی شاهرا سیفی مجردا قناتی ملبیا دعوة الداعی فی الحاضر و البادی...
باید در این دعوات صادق باشی نه كاذب، و به مجرد زبان بازی و عبارت پردازی نباشد. و حالت باطن تو به قسمی در این دعوی، و سایر دعواها و دعوات تو صادق باشد. چنانكه سید بن طاوس (قدس سره) در «كشف المحجه» به پسر خود محمد وصیت می نماید:
و از جمله ی آنها كه گفتم به بعض كسانی كه ادعای غلو در محبت آن حضرت می كرد، كه اگر بفرستد به سوی تو و گوید كه سطان بلد تو می دهد بعد از این روز، هر روزی هزار اشرفی. بعد سلطان بدهد به تو مستمری با تكرار هر روز تمام این مقدار را، و گوید بر تو حلال در زمان غیبت مهدی (علیه السلام). بعد بفرستد
[ صفحه 159]
به سوی تو مهدی (علیه السلام) و گوید من مرخص شدم در ظاهر شدنم، و آن عطا نبود به اذن من، و مستحق نیستی تو مگر با غایب بودن من، كدامیك دوست تر است پیش تو؟ آیا ظاهر شود و قطع نماید آن عطا را و حساب كند بر هر چه زیاد آید از مؤنه تو؟ و همین دو را قرار ده بین هر كه را كه زشت می داری و از مرتبه ی تو پست تر است، بین او و بین مهدی (علیه السلام) به این نسبت بسنج، ببین كدامیك را دوست تر می داری؟ طول عمر و غیبت مهدی (علیه السلام) و باقی بودن روزی هزار اشرفی در حق تو؟ یا تعجیل ظهور آن حضرت و بریدن عطا و حساب یومیه گرفتن تو و برگرداندن آنچه از او گرفته شد به دشمنان آن حضرت؟ بگو به من اختیار خود را. و گفتم به بعض برادران اینكه بعض رجال مهدی (علیه السلام) كسانیند كه می خواهند او ر ابرای آنچه خدا خواسته (جل جلاله)، چه آنكه به این شخص نفع رسان باشد آن حضرت یا نباشد در عاجله ی دنیا، و اختیار امر را به خدا واگذار كرده اند، و خود را به او تسلیم نموده اند.
حقیر گوید: چنانچه دارای این قسم از اعتقاد و اخلاص قلبی نباشی، باز هم نباید مایوس شوی و ترك این آداب و اعمال را نمائی. بلكه همواره از خدای تعالی مسئلت نمائی كه تو را در زمره ی آن اشخاص كه صاحب رضا و تسلیمند در امر حضرت حجت (ارواحنا فداه) قرار دهد، به زبان فقط هم، در صورت فقدان آن درجات از معرفت، اگر بتوانی در مقام دعا و ثنا و اظهار بندگی و چاكری برآئی: «در دل دوست به صد حیله رهی باید كرد»، شاید نورانیت این كلمات از توسلات و دعوات مأثورات و بیانات تاثیری در قلب تو نماید كه در فؤاد تو تاثیری بخشد و مراقبت معرفت و یقین و اخلاصت اندك اندك تكمیل شود: اطلبوا العلم ولو لغیر الله فانه ینجر الی الله.
[ صفحه 160]